Thalassa duikvakantie Lanzarote 24 mei 2022

Duikvakantie naar Lanzarote
Toen Pim een paar maanden geleden vroeg wie interesse had in een duikvakantie naar Lanzarote, hoefde ik niet lang na te denken. Zes jaar geleden vond ik het al een leuke bestemming en nu was ik wel weer eens toe aan een leuke en gezellige duikvakantie na als die Corona-perikelen.
Uiteindelijk gingen we met z’n achten: Pim, Tonnie, Peter, Maaike, Frits, Sophia, Jasper en ik.
De bestemming werd weer duikcentrum Safaridiving en Puerto del Carmen.
Met alle drukte op Schiphol in zicht, werd het nog een hele discussie hoe laat we allemaal op Schiphol zouden zijn, maar uiteindelijk besloot bijna iedereen toch wat vroeger te komen dan Transavia aan gaf. Het werd dus kwart over twee ’s morgens op en om 3 uur op de luchthaven, want we zouden om 6 uur vliegen. Toen viel de drukte ineens “nogal mee” en waren we ruim op tijd door de security.
Om ongeveer half tien stonden we op Lanzarote! Onze taxi-bus stond klaar en wat later zat iedereen op het balkonnetje te genieten van het mooie weer en het uitzicht op zee. S’middags bij Safaridving langs om alle paparassen te regelen en af te spreken wat we de volgende ochtend zouden gaan doen. Gelukkig is Safaridiving een flexibel duikcentrum en was alles snel geregeld. Naar een zonnig terras voor een drankje!
In de dagen daarna splitsen we geregeld van buddy’s en groepjes. Maaike ging lekker mee met de “ondiepe” duiken tot 18m. en de rest verwonderde zich ook van al het natuurschoon op grotere diepte. Vanaf het strandje voor de deur bij Safaridiving loop je zo het water in dat aan weerszijde beschut wordt door uitstekende rotsen. Je zou denken dat een strand niet veel te bieden heeft onder water, maar hier gaat die vlieger niet op. Scholen sardines en zeebrasems maken het al gauw heel leuk om hier te duiken, al is het er maar een paar meter diep. Langs de rotsen vindt met gemak leuke spinkrabbetjes, naaktslakken, zeeanemonen en veel soorten vis.
Eenmaal de baai uit zakt de zandbodem rustig door tot zo’n 20 m. of nog wat meer. Ook hier vindt je van alles. De meest gezochte vissen waren toch de Engelhaaien en de zeepaardjes en door het heldere water konden we al gauw allerlei punten onder water terugvinden en zo naar de beste plekken navigeren. De engelhaaien zijn echt beschermd en er heerst een duidelijk protocol als je er een vindt: afstand bewaren en niet het zand wegwapperen waar hij zich onder verstopt heeft. Dat blijft natuurlijk een uitdaging voor fotografen en sommige duikgidsen houden zich er ook niet altijd aan.
Waar de zandbodem ongeveer 20m. diep wordt gaat deze over in een steil rif dat doorgaat tot 30 – 45 m. Langs deze steile rotswanden was veel interessants te zien. Vele kleine en grote spleten, inhammen en grotjes maken het voor veel diersoorten interessant om zich daar op te houden.
Pal voor het baaitje liggen twee flinke grotten op zo’n 30 m. diep. Toen ik daar 6 jaar geleden was lag daar steeds een hele grote tandbaars, maar deze vaste gast is inmiddels verdwenen. Gelukkig vindt je er nog steeds veel van zijn soortgenoten van klein tot groot. De eerste dag stond er een flinke stroming over het zand, maar eenmaal in de luwte van het rif maakten we een mooie en diepe duik in de twee grotten. Terwijl de meesten van ons zich in de grot begaven, zag Sophia een enorme school Jacks aan zich voorbij trekken. Toen idereen de schoonheid van de grotten aan de binnenzijde bekeken had werd het al weer hoog tijd om langzaam omhoog te gaan. Aiiiiii ….. er staat nog steeds die sterke stroming en dat maakt het niet eenvoudig om hogerop te komen op het zand. Gelukkig waren alleen de meest ervaren duikers mee. Eenmaal toch wat verder en hoger op de zandbodem kwamen we weer in de luwte van de rotsen en konden we weer ontspannen verder. Het baaitje bleek een prima plek voor een uitgebreide veiligheidsstop te zijn die we de rest van de week heel vaak gebruikten.
Zo doken we elke dag 2 keer. Vaak vanaf het strand of de nabij gelegen jetty, soms met de boot naar een plek wat verder weg.
Zo doken we een van de eerste middagen vlak voor de jachthaven (en ook vlak voor onze appartementen) naar drie wrakken. Een van de wrakken was een prima doel voor Maaike omdat deze niet diep lag. Een deel van de groep liet zich afzakken tot ruim 30 m. om de andere twee wrakken ook te kunnen bewonderen. Ik was van de twee diepe wrakken niet echt erg onder de indruk, maar het werd wel een lange en diepe duik en onze duikcomputers bewezen hun nut! Jammer van een saaie veiligheidsstop langs een hele saaie muur.
Op donderdagavond maakten we met elkaar een nachtduik. Zonder gids in het donker pielen.
Tussen alle duiken door werd er natuurlijk volop genoten van het fraaie weer! 27 graden en een briesje is helemaal niet verkeerd en maakte de mens ook dorstig, dus de terrassen werden met regelmaat bezocht en ook de restaurants werden door ons ’s avonds niet overgeslagen.
Jammer genoeg werd ik vrijdags heel erg verkouden. Ik dook die dag nog wel, maar ’s avonds haakte ik af in het restaurant tijdens het eten. Ook de zaterdag was ik verbannen tot het appartementje. Jammer, want de rest was vertrokken naar het Museo Atlantico in Playa Blanca. Dit onderwater museum staat bekend om z’n beelden die er (uiteraard) onder water staan. Ik had het graag willen zien, maar ja ….. Aan het begin van de avond kwam iedereen weer terug. Het was een leuke dag geweest. Er was een uitgebreide uitleg vooraf geweest wat de beelden betekenden en in de middag werd er nog een duik gemaakt ietsje verderop.
Tegen alle verwachtingen in kon ik zondags gewoon weer mee om te duiken! Weliswaar was het duikcentrum eigenlijk gesloten, maar als we het stil hielden en zonder gids zouden duiken, gooiden ze de boel nog wel even open. Daarmee kwam ook onze laatste duik op Lanzarote in zicht. Maandag nog wat stikstof uitwasemen, de boel spoelen en drogen, inchecken en al slagroom op de taart ’s avonds met z’n allen aan twee enorme pannen Paella.
Dinsdag weer vroeg op, met de taxi-bus naar de luchthaven, inchecken en naar huis!

Met dank aan Pim voor alle organisatie en goede zorgen!