Eindelijk was het zover! We zouden gaan duiken in het Noordzeekanaal, precies boven de Wijckertunnel. We hadden er al wat keren goede berichten over gehoord. Snoekbaars en platvis in één duik tegelijk. Dat leek me wel wat. Ook is het leuk dat het weer een nieuwe duikplek is in de buurt. Jammer genoeg kon Richard die dag niet mee, terwijl juist hij degene was die met dit idee kwam. Zo stonden Pim en ik op een zonovergoten, warme zaterdagmiddag in september met het zweet op ons gezicht aan de waterkant. Waar gaan we er in? Het is een lastige entree door de grote los gestorte stenen die de kant beschermen, maar met wat geschuifel op handen en knieën glijden we even later het water in. Het heeft een hele aangename temperatuur en het zicht valt niet tegen.

Even later denk ik dat het zicht toch best ietsje beter had kunnen zijn. Het zijpootje van het kanaal waar we hier duiken is de enige plek waar dat in het Noordzeekanaal mag. We zakken langzaamaan af naar ca. 8m. en buigen dan af richting de muur, die het einde van het pootje vormt. Onder ons door razen vele auto's door de wijckertunnel, maar daar hoor je niets van. Toch een raar idee. Aan één kant enorme zeeschepen en onder je door de razendsnelle auto's.

We zien op veel plekken allerlei krabbetjes onder stenen wegschieten en zien veel kleine grondeltjes rondzwemmen. Her en der scharrelt een aardige wolhandkrab. Dan besluiten we eens even te kijken waar we nu zijn en gaan terug naar de oppervlakte. We zijn vlak bij de muur en duiken daar een stukje langs. Het is eigenlijk een grote stalen damwand die op veel plekken begroeid is met kleine kokerwormpjes van een speciale soort.

Dan gaan we, na een klein uurtje duiken, weer richting de kant. De zon heeft ons nog steeds niet in de steek gelaten. We kleden ons aan, maken nog een praatje met wat vissers en gaan weer richting huis. Een koud biertje gaat er best in na zo'n duikje. Wie gaat er een volgende keer mee?

Loek