HET THALASSA VOORJAARSFEEST 4 juni 2022
Het was weer zo ver: we hielden een feestje op de club! Niet alleen feesten, maar ook klussen, werd het motto.
Uit ons vorige clubhuis hadden we nog de leuke, kleurrijke vissen meegenomen en die moesten nog steeds in de lak. Anders konden ze niet buiten worden opgehangen aan het hekwerk buiten.
Pim en Richard hadden ook nog wat kluswerk op hun lijstje staan en zo ontstond er weer met een hoop inzet van allerlei mensen een gezellige middag en avond.
Zelfs de jongsten onder ons klusten er stevig op los. Gelukkig had ik waterverdunbare buitenlak gekocht, dus de handjes konden makkelijk gewassen worden als er per ongeluk wat gekliederd werd. En ja … ook volwassenen kunnen kliederen! Zowel de achterkant als de voorkant van de panelen moesten natuurlijk gedaan worden, dus er was een hoop werk te doen en het omdraaien was af en toe een uitdaging.
Intussen werd er in de keuken ook hard gewerkt door Pim, Reindert en Richard. Eerlijk gezegd ontging me wat ze precies aan het doen waren, maar er werd in ieder geval veel gezaagd!
Het was die middag heel lekker weer geworden, de wind kwam uit de goede hoek, zodat we in de zon en uit de wind op het terras zaten. Het traditionele mannenwerk kwam inmiddels ook kijken: de barbecues gingen aan. Iedereen had wat mee genomen voor er op en er bij. Van vlees en kip tot vis en vegetarische worstjes, begeleid met salades, broden en sausjes. Natuurlijk was er een hoop zelf gemaakt en dat smaakt dan toch extra lekker!
De drankjes zorgden voor de smering van de keeltjes en naar mate de tijd vorderden werd het steeds gezelliger. Oh oh, wat hebben we het toch getroffen met ons nieuwe clubhuis! Lekker buiten, geen buren en kilometers zwemwater voor de deur.
Dat water bleek toch nog wel aan de koude kant te zijn voor de stoersten onder ons die zonder pak gingen zwemmen, maar de trend was gezet! Jammer dat het een beetje ondiep is en de bodem erg zacht, maar wie let daar op? Na afloop lekker in het clubhuis douchen! Die luxe hebben we nog nooit gehad in ons lange bestaan.
Helemaal op het eind kwamen natuurlijk de toetjes. Mieke en Ria hadden gezorgd voor een heerlijke combinatie van zelf gemaakt ijs en gepofte perziken. Wat wil een mens nog meer?
Jammer dat ik een beetje begon in te storten en niet tot het eind dit feestje heb meegemaakt, maar een fantastische traditie is voortgezet!
Op zo’n avond besef je weer eens dat je blij mag zijn om voorzitter te zijn van zo’n groep lieve mensen.

Loek